اجاره ویلاهای شمال و رامسر

شواهد ادبی و باستان‌شناسی نشان می‌دهد که پادشاهانی در روم وجود داشته‌اند که در متون پراکنده قرن ششم قبل از میلاد به اثبات رسیده است.[17] مدت‌ها پس از الغای سلطنت روم، یک rex sacrorum باقی ماند تا وظایف کشیشی سابق پادشاه را انجام دهد. رومیان بر این باور بودند که سلطنت آنها انتخابی است، با هفت پادشاه افسانه ای که عمدتاً از نظر خونی با هم ارتباطی نداشتند.[18]

شواهد گسترش روم در قرن ششم قبل از میلاد روشن است. تا پایان خود، روم قلمرویی به مساحت 300 مایل مربع را با جمعیتی شاید به 35000 نفر تحت کنترل داشت.[18] قصری به نام Regia ساخته شد. 625 قبل از میلاد؛ [18] رومی ها ایجاد اولین سازمان های مردمی خود و مجلس سنا را نیز به دوره سلطنت نسبت دادند.[19] رم همچنین شروع به گسترش کنترل خود بر همسایگان لاتین خود کرد. در حالی که داستان‌های رومی بعدی مانند Aeneid ادعا می‌کردند که همه لاتین‌ها از شخصیت اصلی Aeneas می‌آیند،[20]، فرهنگ مشترکی از نظر باستان‌شناسی گواهی می‌شود.[21] گواهی بر حقوق متقابل ازدواج و شهروندی بین شهرهای لاتین - Jus Latii - همراه با جشنواره های مذهبی مشترک، بیشتر نشان دهنده یک فرهنگ مشترک است. در پایان قرن ششم، بیشتر این منطقه تحت تسلط رومیان قرار گرفت.

اجاره ویلاهای لوکس و لاکچری از سایت جاباما

در پایان قرن ششم، رم و بسیاری از همسایگان ایتالیایی آن وارد دوره آشفتگی شدند. شواهد باستان شناسی حاکی از درجاتی از جنگ در مقیاس بزرگ است. بسیاری از شهرهای همسایه در اتروریا نیز به نهادهای غیر سلطنتی تغییر مکان دادند.[23] در حالی که سنت های رومی بر این باور بودند که سرنگونی سلطنت روم یک جمهوری جدید و ملموس را آغاز کرد، غیرقابل قبول است که این گذار می توانسته به این شدت باشد.[24] رومیان بر این باور بودند که از بدو تولد جمهوری، یک قاضی دو نفره تأسیس کردند که اختیارات پادشاه را به دست گرفت: کنسولگری. این قضات دوره‌های کوتاه مدت یک ساله داشتند و با همکارانی که می‌توانستند اقدامات یکدیگر را بررسی کنند، منصبی داشتند. رواج در رم و دیگر شهرها در این زمان، جایگزینی پادشاهان با مقامات منتخب، نشان می‌دهد که خانواده‌های اشرافی ایتالیایی «هرگز من به طور کامل با حکومت یک مرد آشتی نکردم».[24] در طول قرن‌های بعد، رومی‌ها قبل از استقرار بر دو کنسول در قرن چهارم قبل از میلاد، مناصب و رژیم‌های مشروطه متفاوتی را تجربه کردند.[24]

بر اساس سنت و نویسندگان بعدی مانند لیوی، جمهوری روم در سال 1390 تأسیس شد. 509 قبل از میلاد، [25] زمانی که آخرین پادشاه از هفت پادشاه روم، تارکین مغرور، توسط لوسیوس یونیوس بروتوس برکنار شد و سیستمی مبتنی بر قضات منتخب سالانه و مجامع مختلف نمایندگان تأسیس شد.[26] یک قانون اساسی مجموعه ای از کنترل ها و تعادل ها و تفکیک قوا را تعیین می کند. مهمترین قضات دو کنسول بودند که با هم از اختیارات اجرایی مانند امپراتوری یا فرماندهی نظامی برخوردار بودند.[27] کنسول ها مجبور بودند با مجلس سنا، که در ابتدا شورای مشورتی اشراف درجه یک یا پاتریسیون ها بود، کار کنند، اما از نظر اندازه و قدرت رشد کردند.[28]

دیگر قضات جمهوری عبارتند از تریبون ها، کوئستورها، ادیل ها، پراتورها و سانسورها.[29] دادگاه‌ها در ابتدا محدود به پاتریسیون‌ها بودند، اما بعداً به روی مردم عادی یا پلبی باز شدند.[30] مجامع رای‌دهی جمهوری‌خواهان شامل comitia centuriata (مجمع مرکزی)، که در مورد مسائل جنگ و صلح رأی می‌داد و مردان را برای مهم‌ترین مناصب انتخاب می‌کرد، و comitia tributa (مجمع قبیله‌ای)، که مناصب کم‌اهمیت‌تری را انتخاب می‌کرد.